Manicilik

Manicilik İslamiyet’ten dört yüz yıl önce, Hıristiyanlık’tan iki yüz yıl sonra ortaya çıkmıştır. M.S. 3. yüzyılın son yarısında Mani tarafından kurulmuştur. O güne dek bilinen tüm dinsel sistemlerin bir sentezi gibidir. Zerdüşt düalizmi, Babil mitolojisi, Budist ahlakı ve Hristiyan öğretilerin bir karışımından oluşan melez bir inanç sistemidir.

Mani, insanlığın dinsel kurtuluşunun tarihsel bir akış içinde en önemli aşamalarını sıralarken, kendisinden önce gelenler arasında İdris’i, Nuh'un oğlu Sam'ı, Buddha'yı, Zerdüşt'ü ve İsa'yı saymıştır. Mani, İsa'nın yaşamının belli başlı olaylarını ve Havariler'in çabalarını özetlemiştir. Ve İsa'nın müjdelemiş olduğu "Paracletos"un, yani bizzat Mani'nin döneminin geldiğini ilan etmiştir.

Manicilikte önde gelen anlayış iki ezelî ilkenin, iyi ve kötünün, çatışmasıdır. Mani’ye göre Şeytan da Tanrı gibi ezelidir. Bu bakımdan din tarihi araştırmaları, maniciliği bir tür dinsel düalizm olarak sınıflandırmışlardır.

Manicilik önceleri İran ve Mezopotamya’da yayılmış, Hindistan ve Çine kadar ulaşıp, Kuzey Afrika’ya ve Batı’da Roma ve Fransa’ya kadar uzanmıştır. Sasaniler ve Uygur Türkleri’nin resmi dini olmuştur. Uzun bir yayılışın ardından baskılar sonucunda organize bir din olarak varlığını kaybetmiştir.

Bazı dinlerde halen etkileri devam etmektedir. Özellikle Hristiyanlığın gelişiminde büyük rol oynayan ve Manicilikten Hristyanlığa geçmiş olan Aziz Augistin’in (M.S. 354-430) kendisi reddetmesine rağmen Mani öğretilerinden önemli ölçüde etkilendiği öne sürülmektedir.

ARAMA

Google

COPYRIGHT

EZOTERİK SÖZLÜK, konunun meraklılarına bilgi vermesi amacıyla yayınlanmaktadır. Bu sözlükte yayınlanan tüm maddelerin telif hakkı yazarına aittir. İzinsiz ve link vermeden kopyalanıp yayınlanamaz.
 
pageviews