Satanizm

Satanistler şeytana (Satan, Lucifer) ve diğer kovulmuş meleklere taparlar ve onları Tanrı’ya karşı isyanın sembolü olarak görürler. Tarihsel olarak bakıldığında, satanizmin Hıristiyanlığa tepki olarak geliştiği görülür. Şeytan İncili, Şeytan Kilisesi, ters haç gibi önemli satanist kavram ve ritüellerin Hıristiyanlıkla doğrudan ilgisi bulunmaktadır. Satanizm doğrudan Hıristiyan inanışına karşıdır. Kısacası, satanizmin Hıristiyanlık’tan doğan karşıt bir din veya kült olduğunu söylemek mümkündür. Örneğin Hıristiyanlığın dünyevi hazları reddeden tutumu, satanizmde bunların yüceltilmesine dönüşür.

Satanizm ifadesi genel akımı ifade eder. Bunun içinde pek çok grup mevcuttur. Kanlı ayinler yapan hatta masum insanları bu ayinlerde kurban eden satanistler, bu genel akımın küçük ve aşırı bir bölümünü oluştururlar.

Modern satanizmin temellerini, 1900'lerin başında Aleister Crowley'in attığı söylenebilir. Yaptığı büyüler ve hayvanların katledildiği ritüellerle ünlü olan Crowley, Telema adını verdiği satanik felsefesinin düsturlarını anlattığı “Yasa Kitabı”nı kendisine “Aiwass” isimli bir şeytani varlığın yazdırdığını iddia etmiştir.

Satanizmin, daha yakınlardaki gelişimi ise şöyle olmuştur. 1966 yılında “Rosemary'nin Bebeği” isimli kitap ve bu kitaptan uyarlanan film, Şeytan tarafından gebe bırakılan ve Deccal'i doğuran bir kadını anlatıyordu. Filmin yapımcısı bir yıl sonra öldürüldü. Bu filmde 'karabüyü danışmanı' rolünde oynayan Anton LaVey ise, sonradan şeytan kilisesini kurdu ve başrahip oldu.

LaVey’e göre satanizmdeki temel hususlar, belli bir dine ve dinî ekole ait olmama ve insanın fizikî veya zihnî yapısından zevk almadır. Dolayısıyla satanizm, dinî ve ahlâkî her şeye karşı çıkma ve bunların tersini yapma esasına dayanır. Öyle ki, şeytan’a bile inanmayan, onu bir varlık olarak bile görmeyip sadece isyanın ve istediği her şeyi yapmanın bir sembolü olarak algılayan, aslında insanın kendisine tapınan satanistler vardır.